"Tristan 1946" Maria Kuncewiczowa

Wydawnictwo: Czytelnik
Ilość stron: 309
Rok wydania: 1984

Celtycka legenda o Tristanie i Izoldzie fascynowała mnie od dnia, w którym ją poznałam. Historia kochanków, których miłość była rezultatem wypicia czarodziejskiego napoju, w moim sercu zajęła szczególne miejsce. Najwyraźniej już jako nastolatka miałam słabość do romantycznych historii przepełnionych magią. Powieść „Tristan i Izolda” stała się dla mnie najpiękniejszą opowieścią miłosną, która daleko w tyle pozostawia za sobą dramat Williama Szekspira „Romeo i Julia”. Maria Kuncewiczowa w  książce „Tristan 1946” na nowo ożywia mit średniowiecznych kochanków.

Akcja powieści rozgrywa się w Anglii, a konkretnie w Kornwalii, w okresie powojennym.. Rok 1946, do Wandy  przyjeżdża dwudziestodwuletni syn Michał. Mężczyzna, który przeżył piekło wojny i piekło obozu jest dla kobiety obcym człowiekiem. Pojawienie się Michała budzi wśród miejscowego towarzystwa małą sensację. Tajemniczy chłopak potrafiący idealnie naśladować głos słowika i pięknie śpiewać w obcym języku szybko zostaje ochrzczony mianem Tristana. Dwie podstarzałe lesbijki, które „ochrzciły” młodego mężczyznę, przywracają średniowieczną legendę do życia.

Dla Wandy syn zawsze był zagadką. Kobieta nigdy nie umiała nawiązać z nim więzi. Przepaść dzieląca matkę i syna powiększyła się z powodu wojny. Wanda, tłumaczka języka angielskiego w ostatniej chwili uciekła z kraju. Michał porzucił matkę, wybrał ukochanego ojca. Zamiast bezpieczeństwa u boku rodzicielki, wybrał Polskę i niepewny los partyzanta.

Kiedy Michał przyjeżdża do Kornwalii jest człowiekiem schorowanym. Wojna i pobyt w obozie wyryły trwałe ślady na ciele i w psychice młodzieńca. Wioząc ze sobą „smoczy język” pozwala by zatruwała go trucizna złych wspomnień i emocji. Mężczyzna zostaje uratowany przez studentkę chemii, laborantkę pracującą w szpitalu, do którego zaprowadził go przyjaciel matki. Kathleen staje się Izoldą. Losy bohaterów zaczynają nierozerwalnie splatać się losami Tristana i Izoldy. Stanowią odbicie miłości średniowiecznych kochanków. Lecz to nie analogia miłosnych historii jest najważniejszym elementem powieści Kuncewiczowej.

„Tristan 1946” jest utworem, który wpisuje się w nurt prozy psychologicznej. To uczucia bohaterów, ich przeżycia wewnętrzne, emocje i relacje z innymi ludźmi odgrywają najważniejszą rolę w powieści.

Wanda jest kobietą, która dla miłości syna(której nigdy nie zdobyła), zrezygnowała z miłości do mężczyzny. Po latach rozstania Michał jest dla niej obcym człowiekiem, którego nie potrafi zrozumieć. Michał doświadczywszy okrutności wojny nie umie zaufać ludziom, nie potrafi budować trwałych, mocnych więzi. Większą miłością darzy psa Partyzanta, niż oddane mu kobiety. Często popada w apatię lub wręcz przeciwnie staje się agresywny. Kathleen jest kobietą, która w swym życiu odgrywa określone role,  jest niczym aktorka na scenie. Stary profesor Bradley otacza się młodymi ludźmi pragnąc by okruchy tej młodości spadły na niego. Kuncewiczowa wykazała się niebywałym kunsztem tworząc tak mocno zróżnicowanych bohaterów o skomplikowanym życiu wewnętrznym.

Powieść „Tristan 1946”  zafascynowała mnie, wciągnęła i zmusiła do refleksji. To wielowymiarowa opowieść o ludzkich słabościach, namiętnościach i problemach ze wzajemnym zrozumieniem.