Gatunek: science fiction
Motywy: szkolenie wojskowe, walka z kosmitami, etos żołnierski, mechaniczne kombinezony bojowe
„Żołnierze kosmosu” Roberta A. Heinleina to militarna powieść science fiction, która swoją premierę miała w roku 1959. Jak na taką „staruszkę” w gatunku, powieść nie trąci myszką (jeśli chodzi o warstwę technologiczną obecną w opowieści ), choć znalazło się w niej kilka dość kontrowersyjnych, mogących uwierać współczesnego czytelnika treści (np. rozdział, w którym mowa o zgubnych wpływach bezstresowego wychowania i pochwalanie „klapsów” jako najskuteczniejszej metody wychowawczej).
Historia skupia się na losach Juana „Johny’ego” Rico, młodego chłopaka, który pod wpływem impulsu zaciąga się do sił zbrojnych Ziemskiej Federacji. Powieść opowiada głównie o szkoleniu bohatera w jednostce Zmechanizowanej Piechoty, która do walki wykorzystuje żołnierzy ubranych w mechaniczne kombinezony bojowe oraz jego karierze w armii. Autor wprowadził do książki wątek walki z kosmitami, ale jest to wątek drugoplanowy.
„Żołnierze kosmosu” to historia nieco monotonna. Liczyłam na powieść wypełnioną akcją, a otrzymałam tytuł, w którym gloryfikuje się wstąpienie do armii. W świecie przyszłości wykreowanym przez Heinleina - w którym system demokratyczny upadł - tylko byli wojskowi mają pełnię praw wyborczych, ponieważ tylko oni są gotowi poświęcić życie dla obrony społeczeństwa. „Żołnierze kosmosu” to przede wszystkim powieść o etosie żołnierskim, w której towarzysze broni stają się rodziną, a najważniejszą wartościami są posłuszeństwo wobec przełożonych i obrona ojczyzny.
Jeśli chodzi o ocenę tego tytułu, mam mieszane uczucia. Pisarz stworzył intrygujący świat przedstawiony, ale spodziewałam się czegoś innego – liczyłam zdecydowanie na więcej akcji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz