Lodowa pustynia

Autorka: Maite Carranza

Cykl: Wojna czarownic (tom 2)

Wydawnictwo: Jaguar

Ilość stron: 384

Rok wydania: 2009

Anaid, ta, której nadejście zapowiedziało proroctwo, niezwykła córka rudowłosej Selene, znajduje się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. W samym środku urodzinowej imprezy, nastoletnia wybranka musi opuścić przyjaciół, rozpłynąć się w powietrzu, zniknąć bez śladu. U boku znienawidzonej przez czarownice Odish matki, dziewczyna wyrusza w podróż, której cel pozostaje zagadką dla niej samej.

„Lodowa pustynia” to drugi tom trylogii, napisanej przez Maite Carranzę, „Wojna czarownic”. W moim przekonaniu  to najlepsza książka w całej serii.

Anaid świętuje swoje piętnaste urodziny. Urodzinowa impreza to ostatnia chwila wytchnienia i ostatnia okazja do świętowania. Odish, które poznały prawdę o wybrance nie spoczną póki nie dostaną jej w swe ręce. Nagle, w środku przyjęcia Anaid odbiera telepatyczny sygnał od swej matki, zbliża się niebezpieczeństwo, muszą natychmiast uciekać! Bezzwłocznie wsiadają do samochodu i wyruszają w podróż, której cel zna tylko Selene. Tropem uciekinierek podąża jedna z najpotężniejszych Odiash – okrutna bogini Baalat. Jednak, to nie ucieczka stanowi najważniejszą część tego tomu, o wiele ważniejsza jest opowieść, którą w trakcie podróży snuje Selene.

Akcja powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach: „tu i teraz” oraz, „wtedy i tam”. W trakcie ucieczki matka odkrywa przed córką sekrety swej przeszłości. Dramatyczne wspomnienia Selene stanowią główną część książki.

Siedemnastoletnia Selene, studentka dziennikarstwa zostaje brutalnie oszukana przez swą matkę Demeter. Młoda dziewczyna, która pragnęła zaznać normalności przekonuje się, że jej z pozoru zwyczajne studenckie życie to fikcja, a ona sama jest wykorzystywana przez Omar. Splot tragicznych okoliczności, pragnienie uwolnienia się od klanu, silna potrzeba niezależności skłaniają Selene do ucieczki. Razem z mężczyzną, którego kocha, wyrusza na biegun północny, koniec świata, gdzie ma nadzieję znaleźć niezależność i szczęście wraz z Gunnarem. Młoda kobieta nie przypuszcza nawet jak tragiczna okaże się ta podróż.

Losy Selene, w przeciwieństwie do przygód Anaid, są niezwykle zajmujące, wciągają czytelnika bez reszty. Książka jest dobrze przemyślana, zwroty akcji zaskakują. Tutaj, w przeciwieństwie do „Klanu wilczycy” czytelnik, nie wie jak potoczą się losy bohaterki. Z niecierpliwością czytałam kolejne strony pragnąc jak najszybciej poznać koleje życia młodej Selene. „Lodowa pustynia” to znakomita powieść, która spodoba się także dojrzalszym czytelnikom.