"Początek. Kroniki tej jedynej" Nora Roberts

Seria: Kroniki tej jedynej (tom 1)

Wydawnictwo: Edipresse Książki

Liczba stron: 448

Rok wydania: 2018

 Z jedną kroplą krwi stary świat znika na zawsze. A w jego miejsce powstaje coś nadzwyczajnego...

W zimny sylwestrowy wieczór na szkockiej wsi zaczęła się śmiertelna pandemia - nazwano ją Zagładą. W wirusie oraz sposobie, w jaki się rozprzestrzenia jest coś zagadkowego. Gdy miliardy padają jego ofiarą i umierają, część z tych, którzy nie zachorowali, odkrywa w sobie dziwne, nieoczekiwane zdolności.

Lana, nowojorska szefowa kuchni, potrafi przenosić przedmioty i ludzi siłą woli. Fred umie przyzwać światło w ciemności. Jonah, ratownik medyczny, widzi strzępy przyszłości ludzi, których dotyka. Katie rodzi bliźnięta i podejrzewa, że wraz z nowym życiem sprowadziła na świat magiczne istoty.

Jednak Zagłada różnie wpływa na ludzi. Prócz światła, pojawi się także mroczna i przerażająca magia. Gdy resztki władz zgarniają odpornych oraz Niesamowitych na badania, Lana, Katie i inni uciekają z Nowego Jorku w poszukiwaniu bezpiecznej przystani. Stary świat się skończył, rozpoczął się Rok Pierwszy. 

Znam wiele pisarskich obliczy Nory Roberts. Wiem, że to całkiem niezła autorka romansów. Wiem, że naprawdę genialnie wychodzą jej romantyczno-obyczajowe thrillery i kryminały natomiast romanse zaprawione wątkami fantastycznymi w jej wydawaniu są raczej średnie. Wiem, że Nora Roberts pokusiła się o napisanie kilku romansów historycznych. Czytam powieści tej autorki od lat, poznałam jej styl, mocne i słabe strony jej prozy, wydawało mi się, że znam jej twórczość na wylot, wiem czego się po niej spodziewać, a jednak udało się jej jeszcze mnie zaskoczyć – i to jak! Nora Roberts w powieści z pogranicza postapo i romansu – tego jeszcze nie było!

„Początek” to w mojej opinii świetna powieść postapokaliptyczna z pogranicza literatury fantastycznej i kobiecej, to również pierwszy tom doskonale zapowiadającej się serii „Kroniki tej jedynej”.  Roberts zgrabnie połączyła ze sobą wątek medyczny z magicznym, tworząc trzymającą w napięciu opowieść o upadku świata i zbliżającej się konfrontacji sił dobra i ciemności.

Ludzkość pada ofiarą tajemniczej pandemii, która swój początek ma na szkockiej wsi. Wirus błyskawicznie się rozprzestrzenia, zabijając ogromną liczbę ludności całego globu. Tymczasem część ocalałych odkrywa w sobie magiczne zdolności, co dodatkowo zaostrza i tak napiętą sytuację, gdyż wielu zwykłych ludzi uważa, że to właśnie obdarzeni tajemniczymi mocami w sposób bezpośredni lub pośredni doprowadzili do zagłady. 

Roberts przeprowadza czytelnika przez wszystkie stadia upadku ludzkości. Najpierw zabiera nas na wieś, gdzie jesteśmy świadkami pierwszego zakażenia. Obserwujemy rozprzestrzenianie się choroby i pogarszającej się sytuacji na świecie. Śledzimy poczynania bohaterów, którzy odkrywają w sobie niezwykłe zdolności. Towarzyszymy kilkunastu postaciom, których losy będą istotne dla rozwoju głównego wątku fabularnego całej serii. Obserwujemy, jak ludzie reagują na dramatyczną sytuację, w której się znaleźli.

Jak zwykle bywa w obliczu kryzysu, wśród ocalałych bardzo szybko formują się trzy typy ludzi/grup społecznych – niemal totalitarny rząd kontrolujący przepływ informacji, dla którego dobro społeczeństwa jest ważniejsze niż dobro jednostki; ludzie, którym puściły wszelkie hamulce moralne oraz grupy bezinteresownych, cichych bohaterów, którzy próbują na nowo zbudować świat, pomagając przy tym innym ocalałym. W powieści obok zwykłych ludzi pojawiają się również wspomniani już wcześniej Niesamowici, którzy reprezentują mistyczne siły walczącego ze sobą dobra i zła.

Fabuła pierwszego tomu „Kronik tej jedynej” od pierwszej do ostatniej strony trzymała mnie w napięciu. Pisarka nie zdominowała opowieści wątkiem romantycznym, co dość często zdarzało się jej w książkach z elementami fantastyki. Bardzo podobało mi się połączenie realistycznego wątku pandemii z wątkiem magicznych w tym tytule. Jestem pod ogromnym wrażeniem samego pomysłu na fabułę, choć zdaję sobie sprawę, że wielu twórców wykorzystywało już podobne wątki na długo przed Norą Roberts i nie wprowadza ona niczego nowego do tematu.

Nie wiem, czy miłośnicy literatury postapo będą pod wrażeniem „Początku”, ja jednak jestem lekturą szalenie usatysfakcjonowana. Nie spodziewałam się, że spod pióra Nory Roberts może wyjść tak dobra powieść z gatunku fantastyki.