"Magiczne piórko Gwendy" Richard Chizmar

Wydawnictwo: Albatros

Liczba stron: 224

Rok wydania: 2022

Gatunek: powieść obyczajowa z elementami grozy i thrillera

Wątki: Ameryka roku 1999, akcja osadzona w miasteczku Castle Rock, zniknięcia młodych dziewcząt, magia 

 

Pięć lat temu po raz pierwszy spotkałam się z Gwendy Peterson - nastolatką mieszkająca w niezwykłym miasteczku Castle Rock, której tajemniczy mężczyzna powierzył magiczne pudełko mogące wpłynąć na losy świata. Wspominam to spotkanie bardzo ciepło, więc z największa przyjemnością sięgnęłam po kontynuację tej niesamowitej opowieści.

Od wydarzeń przedstawionych w pierwszym tomie minęło 25 lat. Gwendy to kobieta sukcesu – kongresmenka, poczytna pisarka i reżyserka. Kiedy jej życie wydaje się stabilne i całkowicie uporządkowane, w tajemniczych okolicznościach znów pojawia się w nim kuszące swą mocą pudełko z guzikami. Bohaterka, bogatsza o doświadczenia z przeszłości, postanawia zaopiekować się niebezpiecznym artefaktem, unikając jednocześnie korzystania z jego darów.

Mogłoby się wydawać, że głównym i najważniejszym wątkiem „Magicznego piórka Gwendy” będzie powrót pudełka i jego mrocznej mocy, tymczasem wątek fantastyczny jest zaledwie pretekstem do opowiedzenia raczej zwyczajnej historii o zabarwieniu obyczajowym, w której pisarz skupił się na ukazaniu codziennego życia głównej bohaterki, jej pracy kongresmenki, a także na przedstawieniu zwykłego życia mieszkańców małego, amerykańskiego miasteczka. Wspomniany w opisie książki wątek kryminalny związany z tajemniczymi zaginięciami dziewcząt z Castle Rock, z którym wiązałam duże nadzieje, także okazał się zaledwie epizodyczną, nierozwiniętą historią – a wielka szkoda, bo zapowiadał się świetnie.

Przyjemnie było powrócić do świata Gwendy i spotkać się z dorosłą już bohaterką, dowiedzieć się, jak potoczyły się jej losy po oddaniu pudełka, jednak zabrakło mi w powieści Richarda Chizmara magii i grozy, która obecna była w pierwszym tomie historii. Nie zrozumcie mnie jednak źle, „Magiczne piórko Gwendy” to dobra powieść, w której świetnie został pociągnięty wątek psychologiczny związany z wpływem magicznego przedmiotu na główną bohaterkę, która tym razem jest w pełni świadoma jego potencjalnego, destrukcyjnego wpływu. Pisarz dobrze oddał małomiasteczkową atmosferę, a do tego zadbał o realizm, odtwarzając w utworze klimat schyłku roku 1999.

Jeśli czytaliście „Pudełko z guzikami Gwendy” i jesteście ciekawi, jak potoczyły się dalsze losy bohaterki, to myślę, że jest to książka dla Was. 

 

Za możliwość przeczytania książki dziękuję serdecznie wydawnictwu Albatros

"Czarne skrzydła czasu" Diane Setterfield

Wydawca: Albatros

Liczba stron: 384

Rok wydania: 2022

Gatunek: powieść historyczna i obyczajowa z elementami gotyckiej powieści grozy

Motywy: epoka wiktoriańska, codzienne życie, elementy mitologiczne (kruki), pracoholizm, śmierć

 

„Czarne skrzydła czasu” autorstwa Diane Setterfield to melancholijne połączenie powieści historycznej i obyczajowej, doprawione subtelną nutą magicznej, gotyckiej grozy. Ten utwór ze względu na drobiazgowość opisów i sposób narracji przypominał mi połączenie powieści Charlesa Dickensa z grozą w stylu Edgara Allana Poe oraz elementami mitologii nordyckiej (motyw kruków).

Historia wykreowana przez Diane Setterfield zabiera czytelników do wiktoriańskiej Anglii, gdzie dziesięcioletni William Bellman dokonuje niemożliwego i za pomocą procy zabija kruka siedzącego na odległym drzewie, zyskując tym szacunek i podziw kolegów, ale tracąc jednocześnie swoją dziecięcą niewinność. Od tego dnia cień zabitego dla zabawy ptaka będzie prześladował bohatera, naznaczając jego życie goryczą i lękiem w najmniej spodziewanych momentach.

„Czarne skrzydła czasu” to klimatyczna opowieść, która skupia się na postaci Williama, wyjątkowego chłopca, nastolatka, a później mężczyzny, który dzięki ciężkiej pracy osiąga niezwykły sukces – najpierw we włókienniczej fabryce należącej do wuja, później w sferze rodzinnej jako mąż i ojciec, a na koniec jako szanowany właściciel domu handlowego. Wydaje się, że Bellman to swoistego rodzaju król Midas, który w złoto zamienia każde przedsięwzięcie, którego się podejmie. Życie, jak dobrze wszyscy wiedzą, nie składa się jednak z samych sukcesów i William boleśnie się o tym przekona.

Książka Diane Setterfield okazała się poruszającą, a zarazem mocno smutną lekturą. Gdybym miała podsumować ten tytuł jednym zdaniem, powiedziałabym, że to historia o życiu i jego nieodłącznej towarzyszce śmierci, to opowieść o blaskach i cieniach, o trudnych wyborach i konsekwencjach, z którymi musimy się mierzyć, kiedy już ich dokonamy. Elementem, który szczególnie zaintrygowała mnie w tym tytule, nadając jej jednocześnie nieco mrocznego wydźwięku, jest wprowadzeniu do fabuły motywu kruków – fantastycznych ptaków, które są łącznikami człowieka ze śmiercią. Diane Setterfield przeplata historię Willa fragmentami, których bohaterami są właśnie te magiczne, a zarazem wzbudzające w bohaterze niezwykły niepokój istoty.

Jeśli jesteście fanami XIX wiecznej powieści społeczno-obyczajowej, chcecie przeczytać książkę z subtelną nutą grozy doprawioną szczyptą magii „Czarne skrzydła czasu” będą dla Was idealną lekturą.

 

Za możliwość przeczytania książki dziękuję serdecznie wydawnictwu Albatros