"Przepowiednia" Dean Koontz

Wydawnictwo: Albatros

Liczba stron: 416

Rok wydania: 2006

Życie za życie. W ponurą burzową noc Rudy Tock czeka na przyjście na świat swojego pierworodnego syna. W tym samym czasie na oddziale intensywnej terapii umiera jego ojciec. Przed śmiercią staruszek wypowiada niezwykłą przepowiednię - chłopcu, który wkrótce się urodzi, przydarzy się w życiu pięć strasznych dni, których daty każe zapisać. Wkrótce na świat przychodzi mały Jimmy Tock. Okazuje się, że stary człowiek przewidział także dokładny czas jego urodzin, wzrost oraz wagę. Niespodziewanie dziwna przepowiednia nabiera cech realności.... Dwadzieścia lat później rodzina Tocków w napięciu oczekuje nadejścia pierwszego z feralnych dni. Jakim koszmarem będzie musiała stawić czoła?

„Przepowiednia” jest tytułem, który mocno mnie zaskoczył. Po Koontzu oczekiwałam science-fictin, thrillera lub horroru, tymczasem w moje ręce wpadła powieść przypominająca pastisz tego ostatniego. „Przepowiednia” to groteskowa satyra, w której autor ośmiesza motyw krwiożerczych, psychopatycznych klownów.

Główny bohater utworu Jimmy Tock pochodzi z rodziny, w której od pokoleń zajmowano się piekarstwem i cukiernictwem. Rodzina Tocków przypomina nieco rodzinę Adamsów, jej członkowie prowadzą nocny tryb życia, kiedy cały świat się budzi oni idą spać. Członków rodziny charakteryzuje też pewne poczucie makabry. Szczególnie babcia głównego bohatera snuje przy posiłkach nieprawdopodobne i absurdalne opowieści dotyczące śmierci znanych jej osób.

Jimmy Tock na pierwszy rzut oka jest prostolinijnym potomkiem cukierników, którego największą ambicją jest pójście w ślady przodków. Jimmy z powodzeniem realizuje swój plan, jednak jego życie naznaczone jest piętnem złowieszczej przepowiedni wygłoszonej przez jego dziadka - Josefa Tocka.

Senior rodu umiera tego samego dnia, w którym na świat przychodzi wnuk. Tuż przed narodzinami Jimmy’ego Josef wygłasza przepowiednię – dyktuje swemu synowi pięć dat, będzie to pięć najgorszych dni w życiu wnuka. Jimmy w spokoju dożywa dwudziestych urodzin, jednak wkrótce nadchodzi pierwszy z nieszczęsnych dni. Bohater próbuje podejść do sprawy spokojnie, jednak strach i paranoja dopadają go, kiedy wyjeżdża z bezpiecznego domu do miasta. Jimmy odwiedza bibliotekę i ze zdziwieniem odkrywa, że w budynku przebywa uzbrojony mężczyzna. Nieszczęśliwiec zostaje zakładnikiem obłąkanego Puchinellego Beezo – klowna i swego rówieśnika, syna Konrada Beezo, który w noc narodzin obu chłopców (Jimmy i Puchinello urodzili się tego samego dnia, w tym samym szpitalu) zabił lekarza i pielęgniarkę. Każdy z kolejnych nieszczęśliwych dni będzie związany z działalnością niezrównoważonych cyrkowców, którzy snują szalone, spiskowe teorie.

„Przepowiednia” to książka zabawna i absurdalna. Czarne charaktery, to tak szaleni i pokręceni ludzie, że trudno się bać. Teorie spiskowe snute przez klownów, czy zachowanie akrobaty pozującego na głowę mafijnej rodziny, pełne są absurdu. W przypadku tej powieści ciężko mówić o utworze grozy. Bohaterowie rozśmieszają czytelnika swymi wypowiedziami. Groźne sceny naładowane są czarnym humorem, a nie dramatyzmem.

Jak pisałam na początku, Koontz mocno mnie zaskoczył. Sięgając po powieść oczekiwałam, że będę się bać, tym bardziej, że na okładce znalazła się informacja, iż mam do czynienia z autorem będącym głównym rywalem Stephena Kinga – taka rekomendacja na powieści, która nie ma nic wspólnego z przerażającym horrorem, jest moim zdaniem lekkim nadużyciem. To prawda, że czytając „Przepowiednię” setnie się ubawiłam, oczekiwałam jednak po tej powieści czegoś całkowicie innego. Miałam ochotę na lekturę powieści o mocnej, przerażającej akcji, dostałam pastisz horroru.

Jeżeli macie ochotę na zabawną, lekką i mocno absurdalną powieść, to „Przepowiednia” jest utworem, który spełni wasze wymagania. Jeśli preferujecie książki o przerażającej, pełnej napięcia fabule, sięgnijcie po coś innego.