„Poison study” autorstwa Marii V. Snyder to pierwszy tom serii „The Chronicles od Ixia”. Powieść swoją premierę miała w roku 2005, a w 2007 została wydana w Polsce pod tytułem „Siła trucizny”. To całkiem przyjemna w odbiorze i wciągająca powieść YA fantasy, znajduje się w niej jednak kilka brutalnych scen, więc niekoniecznie polecałabym ten tytuł bardzo wrażliwym czytelnikom.
Historia skupia się na losach Yeleny – młodej, skazanej na śmierć kobiety, która niespodziewanie dostaje szansę ocalenia siebie. Valek – zaufany szpieg i zabójca rządzącego Ixią komandora Ambrose’a – składa jej propozycję nie do odrzucenia: Yelena może zawisnąć lub rozpocząć pracę osobistej testerki posiłków przywódcy. Bohaterka bez wahania przyjmuje ofertę mężczyzny, w nadziei, że pewnego dnia znajdzie sposób na odzyskanie wolności.
Główna bohaterka trafia do twierdzy, w której urzęduje Ambrose i pod czujnym okiem Valeka rozpoczyna naukę rozpoznawania trucizn. Yelena nie tylko będzie musiała poradzić sobie ze śmiertelnie niebezpiecznym treningiem, ale również z wpływowym generałem Brazellem, którego największym pragnieniem jest zobaczyć ją martwą. Kobieta zostanie także mimowolnie wciągnięta w sam środek niebezpiecznych, politycznych intryg.
Śmierć zaczyna podążać za bohaterką krok w krok. Czy Yelenie uda się ją oszukać i odzyskać upragnioną wolność?
Historia Yeleny okazała się niezwykle emocjonująca. Główna bohaterka to postać, którą bardzo polubiłam. To dziewczyna, która naprawdę wiele przeszła, a mimo to nie straciła chęci do walki o siebie. W miarę rozwoju akcji czytelnik dowiaduje się coraz więcej o dramatycznej przeszłości bohaterki, która jako nastolatka została okrutnie skrzywdzona przez ludzi, których traktowała jak rodzinę. Losy Yeleny są niezwykle przejmujące, jej historia wywołała we nie całą gamę emocji – współczułam bohaterce, martwiłam się o nią, kibicowałam jej i podziwiałam jej hart ducha. Maria V. Snyder w pierwszy tomie „Kronik Ixi” wykreowała według mnie wspaniałą i bardzo silną postać kobiecą, która stanowi jeden z największych atutów tej opowieści. Bardzo intrygującymi postaciami okazali się także Valek i komandor (pisarka zaserwowała czytelnikom naprawdę niezły plot twist związany z postacią Ambrose’a, który sprawił, że znacząco wzrósł mój podziw wobec tego zdeterminowanego bohatera, choć nie mogę powiedzieć, żebym go polubiła – wpływ na to miało niewątpliwie jego zachowanie w finale powieści).
Kolejnym mocnym elementem tej książki, obok ciekawych bohaterów, jest dla mnie niewątpliwie kreacja świata przedstawionego oraz wątek kryminalny związany z odkrywaniem przez Yelenę i Valeka politycznych intryg. Najsłabszym punktem fabuły okazał się natomiast obecny w powieści wątek romantyczny, który według mnie został wciśnięty do książki nieco na siłę. Lubię, kiedy pomiędzy bohaterami czuć narastające napięcie, a tego zdecydowanie brakowało mi w tym tytule.
Podsumowując, „Poison study” to powieść, którą przeczytałam z przyjemnością, mocno wciągnęłam się w tę opowieść i z przejęciem śledziłam przygody głównej bohaterki. Lektura dostarczyła mi kilku godzin solidnej rozrywki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz